Elke ochtend maakt ze zich op, kamt ze haar haren en doet ze haar parfum op. La vie est belle, dat is haar geurtje. Ze kijkt zichzelf aan in de spiegel en zegt de woorden die op het flesje staan, elke ochtend weer. “Iedereen komt uit een burn out dus mij gaat dat ook lukken, kom op.”
Positief
De rest van de dag zit ze voor zich uit te staren, drinkt ze haar thee, wil van alles oppakken maar er komt niks uit haar handen. Dit is niet wie ze is. Ze heeft altijd gewerkt en functioneerde goed. Haar werkgevers waren meer dan tevreden, want ze werkt secuur, gestructureerd en heeft een actieve, positieve houding. Alles wil ze wel oppakken. Nog nooit gedaan? Geen probleem, ik ga het proberen, ik kan het vast. Ze was als enige in haar functie, werkte veel en pepte zichzelf steeds maar weer op. Steeds een beetje verder gaan, steeds een beetje langer doorwerken. Ook dit was nooit een probleem want werk gaf haar energie. Er was erkenning en waardering. Dan kan een mens veel hebben.
Blokkade
En toch ging het mis. Ze voelde al een tijdje dat haar concentratie minder was, dat ze haar werk steeds meer ging controleren. Ze werd onzekerder en haar nieuwe leidinggevende zat er bovenop. Hierdoor werden de klachten alleen maar erger. Ze heeft het nog een jaar volgehouden, werken onder druk. De ochtend van ziekmelding stond ze klaar in de keuken om te vertrekken voor werk. Opgemaakt, haren mooi, geurtje op, tas ingepakt, sleutels in de hand. Het ging niet. Ze kon niet weg. Haar lijf letterlijk geblokkeerd. Ze kon niet anders dan zich ziekmelden. Haar ziekte periode was vreselijk. Niet alleen door haar klachten maar ook door de ondermijning van haar klachten door haar leidinggevende. Die geloofde niet dat ze ziek was. Zelf dacht ze dat ze er na een half jaartje wel weer zou zijn, maar dat is niet gebeurd. Gelukkig kreeg ze in haar tweede ziektejaar een coach voor de tweede spoor activiteiten en daar heeft ze veel aan gehad.
Steun
Na twee jaar was de strijd met werk voorbij en kreeg ze een WIA uitkering van het UWV. Vanuit het UWV kreeg ze na een jaar het aanbod om een coachingstraject met BaanPlus aan te gaan. Ze was onzeker over een terugkeer naar de arbeidsmarkt en kon hierbij wel hulp gebruiken. De eerste afspraken kreeg ze ruimte om haar verhaal te delen. Er was nog veel verdriet over de situatie waarin zij terecht was gekomen. Dat dit haar was overkomen had ze nooit aan kunnen zien komen. Alsof je naar de grond toe bent afgebrand, zo voelde het. Langzaamaan begon haar coach haar opdrachten te geven die gericht waren op haar talenten en kwaliteiten. Hierdoor ging de aandacht van de burn out naar de mens die zij nog meer was. Eén van de opdrachten was om mensen uit haar omgeving te vragen haar te omschrijven. Ze herkende zichzelf weer door de ogen van de anderen en zag, ik ben er nog! Met begrip en zonder tijdsdruk zijn ze samen steeds verder op onderzoek gegaan. “Ik vond het heerlijk, die opdracht waarbij ik een moodboard ging maken met dingen waar ik energie van krijg. Het creatief dromen was helpend om een andere kant van mezelf opnieuw te ontdekken. Het maakte mijn horizon breder. Ik hoef niet terug naar waar ik vandaan kom.”
Intuitie
Langzaamaan begon de energie terug te komen, werden de emoties rondom de burn out minder zwaar en kreeg ze weer zin om stappen richting werk te maken. Samen met haar coach onderzocht ze welke (voor-)waarden belangrijk zijn in haar werk en zo konden ze een zoekprofiel opstellen. Ze solliciteerde succesvol op een baan voor 24 uur als baliemedewerker. Na twee weken trok ze aan de bel. Buikpijn, geen energie, down. Alles in haar systeem zei “dit is niet de baan voor jou” maar haar ratio zei “kom op, je bent bijna 60, beter maar gewoon doorwerken.” Haar coach en haar contactpersoon van het UWV adviseerden haar te luisteren naar haar intuïtie. Deze plek was niet gezond voor haar. Ze had te weinig uitdaging, te weinig beweging, haar hele lijf ging in protest. De enigste mogelijke uitkomst was stoppen tijdens de proeftijd. Ze heeft hier naar geluisterd, ook al vond ze dit wel spannend.
Herstel
Gelukkig kwam er binnen twee maanden een nieuwe kans: Werken in de flexpool van het UMCG. Voordeel van deze functie is, is dat je op verschillende afdelingen ingezet kan worden. Als een afdeling of takenpakket niet geheel passend is, kun je na een aantal maanden weer switchen. Dit voelde goed. Ze werkt er inmiddels al weer bijna een jaar en zit nu op een afdeling die haar heel goed bevalt. “Ik ben er nog niet helemaal, maar dat is een kwestie van tijd. Ik word weer wie ik was, maar dan een betere versie van mezelf!”. Ze leeft nu meer in balans. Ze werkt een dag minder dan vóór haar burn out en doet nu een dagdeel in de week vrijwilligerswerk. Ze werkt in een team en doordat ze de mailbox delen, pakt iedereen wat taken op. Gezamenlijke verantwoordelijkheid voelt goed. Ze heeft haar vaste taken en pakt af en toe wat extra dingen op. Dat voelt goed, want een beetje uitdaging in het werk geeft inmiddels weer energie.
Op de vraag wat haar tijdens het traject met BaanPlus heeft geholpen, zegt ze: “Het was fijn dat er ruimte was voor mijn verdriet en daarnaast aandacht voor waar ik naar toe wilde. De mooie dingen gaven ruimte om langzaamaan weer te groeien.” Ze vertelt wat haar motor instructeur ooit zei tijdens een motorrijles: “Als je denkt dat het verkeerd gaat, kijk dan vooral naar waar je heen wil. Kijk niet naar de sloot want dan rij je erin.”
Met vol vertrouwen rijd ze haar toekomst inmiddels weer tegemoet.